ယခုလက်ရှိတွင် နည်းပညာလေ့လာရေးကျောင်းသား ၃၈ဉီး၊ နည်းပညာလေ့လာရေးအမှတ်3 မှ ကျွမ်းကျင်လုပ်သားအမှတ်1 သို့ပြောင်းလာသူ ၃ဉီးကိုအလုပ်ခန့်ထားလျက်ရှိပြီး၊ အားလုံးနီးပါးသည် အင်ဒိုနီးရှားသားများဖြစ်ပါသည်။ စီမံပြုလုပ်ထားသော ရေထွက်ကုန်လုပ်ငန်းသည် ဥတုရာသီအလိုက် ဖမ်းမိသည့်ငါးအမျိုးအစားများ မတူညီသောကြောင်း ငါးအသီးသီးတွင် လိုအပ်သောစီမံမှုလုပ်ရသည့် နည်းလမ်းများလည်းမတူညီပါ။ ထို့အတွက်ကြောင့် တစ်နှစ်ပတ်လုံးတွင် တူညီသောထုတ်ကုန်တစ်ခုထဲကို အမြောက်အများထုတ်လုပ်သည့် လုပ်ငန်းများနှင့်နှိုင်းယှဉ်ပါက စက်ပစ္စည်းပြောင်းလဲမှု များပြားခြင်းနှင့် ဝန်ထမ်းမလုံလောက်မှုများသည် ပြဿနာတစ်ခုဖြစ်နေပါသည်။ ကျွမ်းကျင်လုပ်သား၃ဉီးအား ထုတ်လုပ်မှုလိုင်းတစ်ခုကို သေသေသေချာချာညွှန်ကြား၍ စီမံနိုင်သော ဝန်ထမ်းအဆင့်အလုပ်တာဝန်ကို အပ်နှင်းမည်ဟုစဉ်းစားကာ ကျွမ်းကျင်မှုတိုးတက်စေရန်နှင့် အဆင့်သတ်မှတ်ချက်စနစ်များကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားနေပါသည်။

ကျွမ်းကျင်လုပ်သားဝန်ထမ်းများသည် လတ်တလောတွင် ဉီးစီးရမည့်လိုင်း၏ စီမံခန့်ခွဲရေးတာဝန်ကို မှတ်သားနေသော အဆင့်တွင်သာရှိပါသေးသည်။ နည်းပညာလေ့လာရေးကျောင်းသားဘဝမှစ၍ “စီနီယာ”အနေဖြင့် မိမိအနားရှိ လေ့လာရေးကျောင်းသားများကို ညွှန်ကြားပြသခြင်းနှင့် လက်စွဲစာအုပ် ဘာသာပြန်ခြင်းများကိုပြုလုပ်ခဲ့ပြီး၊ ထိုတာဝန်များကိုလည်း ဆက်လက်၍ ဆောင်ရွက်နေပါသည်။ အလုပ်နှင့် နေထိုင်မှုဘဝနှစ်ခုစလုံးတွင် လေ့လာရေးကျောင်းသားများအား ကြည့်ရှုပေးပါသည်။ လုပ်ငန်းဘက်မှ လေ့လာရေးကျောင်းသားများအတွက် ဆွေးနွေးတိုင်ပင်မှုများပြုလုပ်ရာတွင်လည်း ပါဝင်ဆောင်ရွက်ပေးသောကြောင့် အားထားရပါသည်။

ယခင်က နိုင်ငံခြားသားလုပ်သားများ၏အမြင်ကို ထည့်သွင်းပြီး ဟလာလ်ငါးဆော့စ် ကိုစတင်ထုတ်လုပ်ခဲ့ပါသည်။ ဝမ်းနည်းစရာအနေနဲ့၊ အလုပ်သမားများ၏ မွေးရပ်မြေဖြစ်သော အင်ဒိုနီးရှားတွင်မူ ရောင်းချခြင်းမရှိသော်လည်း တောင်အမေရိက၊ မလေးရှား၊ စင်ကာပူသို့တင်ပို့ခဲ့ပြီး ရောင်းအားမြင့်တက်လာခဲ့ပါသည်။ ယခုနောက်ပိုင်းတွင်လည်း နိုင်ငံခြားသို့ ပိုပြီးရောင်းချနိုင်အောင် တိုးမြှင့်လုပ်ဆောင်သွားမည်ဟု စဉ်းစားထားပါသည်။